Ասում են՝ մինչև օվկիանոս թափվելը գետը դողում է վախից: Գետը նայում է իր անցած ճանապարհին, լեռան գագաթին, անտառների երկարապտույտ արահետներին, քայլող մարդկանց ու իր առջև տեսնում մի անեզր օվկիանոս: Նրա մեջ թափվել կնշանակի անհետանալ ընդմիշտ: Բայց ուրիշ ճանապարհ չկա: Գետը չի կարող ետ դառնալ:
Եվ դուք չեք կարող ետ դառնալ: Գոյատևելու դեպքում հետդարձի ճանապարհ չկա, դուք կարող եք միայն առաջ գնալ:
Գետը պետք է համարձակություն ունենա և դեպի օվկիանոս հոսի: Միայն օվկիանոս թափվելուց հետո է վախն անհետանում, որովհետև միայն այդ դեպքում է գետը հասկանում, որ ինքը չի կորչում Օվկիանոսի մեջ, այլ դառնում է Նրանք:
Մի կողմից դա անհետացում է, մյուս կողմից՝ Հարություն:
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Նունե Մովսիսյանի
Աղբյուր՝ Ошо, С одной стороны это — исчезновение, а с другой — Воскрешение
Կարող եք ծանոթանալ նաև՝ «Օշո» կայքէջին
Առաջադրանքներ՝
- Պատմիր գետի անցած ճանապարհի մասին /գրավոր/:
- Ինչո՞ւ էր վախենում գետը:
- Որտե՞ղ է խտացված ասելիքը. փորձիր մեկնաբանել:
- Ինչպե՞ս ես հասկանում՝
Մի կողմից դա անհետացում է, մյուս կողմից՝ Հարություն:
- Ի՞նչ խորհուրդ կտաս գետին. գրի՛ր:
- Դուրս գրիր բայերն ու գոյականները:
Filed under: Nor Radio, Առաջադրանքներ | Leave a comment »